PHOTOGRAPHY WEBLOG

Bij de Rijksvoorlichtingsdienst hebben zich ruim 350 journalisten aangemeld voor de verslaggeving van de uitvaart van prinses Juliana, dinsdag. Slechts een zeer beperkt aantal daarvan mag de dienst in de kerk bijwonen.

Anderen, vooral fotografen, maken gebruik van persvakken langs de route. Journalisten zijn verder natuurlijk vrij om zonder perskaart aan de slag te gaan langs de route, waar immers iedere belangstellende Nederlander kan gaan staan.

De politie verwacht ook veel pers. Niet alleen 'serieuze' media geven acte de presence tijdens de uitvaartplechtigheden, ook veel boulevardbladen zouden er dinsdag in Delft bij willen zijn. De aanwezigheid van vertegenwoordigers van veertien buitenlandse vorstenhuizen kan bijdragen aan de grote internationale mediabelangstelling, zei een politiewoordvoerder.

Bron: ANP.

De Vlaamse mediaminister Keulen wil meedenken over betere arbeidsvoorwaarden en een betere beloning voor de Vlaamse foto- en filmpers, en misschien uitgevers daarvoor subsidiëren. Dat zei hij bij de uitreiking van de Fotopersprijs Vlaanderen.

Bron: Internationaal Perscentrum Vlaanderen.

Een interessant artikel over de keerzijde van Photoshop is te lezen in Marin Independent Journal onder de titel When photo manipulation turns malicious.

Photography has a lot to do with patience ... What is the best camera? A good pair of shoes and a sense of time and patience.

Abbas

Lees het verslag van een dag op pad met Abbas.

De Amerikaanse fotografensite Editorial Photographers heeft eens uitgerekend wat de kosten zijn van professioneel digitaal fotograferen ten opzichte van analoog. De conclusie zal voor sommigen ("Je hoeft toch geen filmpjes meer te kopen?") schokkend zijn:

While we are incurring significant costs to be digitally capable, acquiring the requisite technical knowledge to enhance and manage our images, and facing the added time burdens of digital post-production, many editorial clients are adopting the attitude that our invoices should be lower because, after all, there is no film and no processing. Some clients further argue that they will not pay special digital expenses because they do not pay for photographers' equipment. While that claim is suspect in itself, that is not the point of digital charges, they are in large measure production expenses.

Digital charges, just like mileage reimbursements or film & processing charges, reflect production costs. Clients aren’t paying for our cars, but rather for our costs in using our cars on their behalf. Likewise, when clients are billed for film & processing, they are paying for the costs of producing their specific job. It is not only fair; it is financially necessary that clients pay for the specific production costs related to our assignment work.

We must realize that our digital equipment is expensive and has a short lifespan in terms of being current and competitive. A basic digital set of two professional SLRs, several lenses, dedicated flashes, laptop, card reader, memory cards, desktop computer, software, monitor, printer, and CD/DVD burner, will cost approximately $20,000 to $60,000. That equipment, in order to remain technically current and keep you competitive, will need to be replaced every 3-5 years, some much sooner. Comparatively, a basic film system for editorial work would likely cost under $20,000 and would likely remain current and functional for 10 years or longer.

So here is the comparison:
$20,000/10 years = $2,000/year average cost if you’re shooting film
$40,000/5 years = $8,000/year average cost for digital

Op de dag dat de D70 (de langverwachte digitale camera van Nikon) eindelijk wereldwijd verkrijgbaar is (zelfs in Nederland), wijdt TIME een lovende recensie aan het begeerde hebbeding. Het is de Gadget of the week.

Al jaren hebben de omwonenden van het omstreden oranje pand op een binnenterrein van de Weesperzijde in Amsterdam-Oost vreselijke last van de overweldigende kleur van het gebouw: oogpijn, psychische klachten, een permanente oranje gloed over het volledige interieur vanwege de reflectie. Maar nu lijken ze dan eindelijk te worden verlost van de sinaasappelkleurige 'schoenendoos'. Er ligt namelijk een voorstel om het bouwwerk, in samenspraak met de omwonenden, in een andere kleur over te schilderen.

'Groen vind ik wel mooi', stelt documentair fotograaf Eddy Posthuma de Boer voor als nieuwe kleur voor het knaloranje pand van grafisch ontwerpbureau Thonik in zijn Amsterdamse achtertuin. 'En het moet vooral niet reflecteren. Want die glans vind ik naast de kleur misschien wel het ergst.'



Al vanaf de voltooiing van het pand in 2001 is het bouwwerk onderwerp van een hevige burenruzies. De buurtregisseur moest op een bepaald punt zelfs optreden omdat er door bewoners bakstenen naar het kantoor waren gegooid. Vele duizenden euro's hebben de betrokkenen uitgegeven aan advocaten.

Eddy Posthuma de Boer is in ieder geval erg opgelucht dat er misschien iets staat te gebeuren aan de overheersende kleurkeuze van het gebouw. 'Nou en of ik blij zal zijn. Want dat oranje went gewoon nooit. Ik mag het er van de dokter ook niet meer over hebben. Ik heb al zoveel ellende van dat gebouw gehad.'

Bron: de Volkskrant.

Onze nationale anchorman Paul Witteman schuift deze week in Vara TV-magazine paparazzi en fotojournalisten op één hoop (let op de laatste zin):

Op het eerste gezicht lijken prins Willem-Alexander en Maxima een slimme zet te hebben bedacht in hun gevecht met de roddelpers. Een aantal fotografen wordt uitgenodigd voor een door de RVD gearrangeerde sessie met de kleine Amalia in de sneeuw. En dan komt het: 'Er wordt vanuit gegaan dat de media zich buiten de fotosessie gedurende de overige dagen van het verblijf van het gezin uiterst terughoudend zullen opstellen.' Wie gaat daarvan uit? Ik niet.

Er hoeft zich in het Oostenrijkse Lech maar één fotograaf schuil te houden die zich aan deze herenafspraak onttrekt en zijn beroepsgenoten worden uit concurrentie-overwegingen onmiddellijk naar de piste gestuurd om de luiers van Amalia 'exclusief' in het vizier te nemen. Een Gentlemen's agreement veronderstelt gentlemen. In het Engelse woordenboek vinden we daarbij niet het begrip: roddelfotografen.

De RVD zal misschien denken dat degenen die in de fout gaan bij wijze van sanctie de volgende keer niet meer worden uitgenodigd. Ik heb niet de indruk dat de dames en heren van dit dreigement onder de indruk zijn. Roddelfotografen leven bij de dag.

Fotografen uitnodigen voor een fotosessie en dan wegwezen? De fotojournalistiek kent geen koninklijke weg.

In de Haagsche Courant een interview met fotograaf Simon E. Smit, wiens carrière parallel liep met het volwassen leven van koningin Juliana. Hij is bijna 90, maar werkt nog af en toe.

Het overlijden van prinses Juliana doorkruiste de koninklijke fotosessie die maandag in het Oostenrijkse wintersportplaatsje Lech had moeten plaatsvinden. Maar ook al was ontmoeting tussen Willem-Alexander en Máxima en de fotografen doorgegaan, wat was dan de winst geweest?

Het paar had de sessie georganiseerd in de hoop verlost te zijn van de paparazzi die traditiegetrouw de vakanties van de Oranjes verstoren. Maar desondanks waren de hele week fotografen in Lech op jacht. Met succes, want snapshots en gewillig geposeerde foto's doken op in de roddelbladen.

Marc van der Linden (Weekend): "Ik wil niet dat Amalia nachtmerries krijgt van enge mannen met telelenzen. De vraag is wat je hebt aan 25 fotografen die dezelfde foto's moeten maken. Bovendien: zodra zo'n afspraak er is met de Nederlandse pers, duiken Duitse paparazzi op die hun platen hier aanbieden en uit angst voor de concurrentie neemt iedereen die."

Lees meer in de Volkskrant.

Ter gelegenheid van de boekpresentatie van Magnum-fotograaf René Burri werd hij geinterviewd door een gereputeerd fotografie-tijdschrift. De interviewster schreef daarin ondermeer de volgende zin: René Burri gaat nooit de deur uit zonder zijn loodzware Leica M6.

Nu weet ik niet met welke plastic wegwerp-flutcamera deze dame zelf foto's maakt, maar om een Leica M6 van 580 gram loodzwaar te noemen heb je toch heel wat fantasie nodig.

Wat gedacht van een Nikon F5 (1,2 kilo) of een al even zware Canon 1D?

Een camera van minder dan 600 gram is een lichtgewicht, je hoeft echt geen bodybuilder te zijn om dat te constateren, laat staan om hem elke dag mee te nemen.

foto Atef Hassan

A British Army soldier runs in flames from a petrol bomb thrown during a violent protest in the southern Iraq city of Basra, March 22, 2004.

De World Press Photo Award Days vinden in 2004 voor het vijfde achtereenvolgende jaar plaats in Felix Meritis te Amsterdam. Het tweedaagse programma, dat rondom de officiële prijsuitreiking van de World Press Photo wedstrijd georganiseerd wordt, voltrekt zich dit jaar op zaterdag 24 en zondag 25 april. Tijdens dit weekeinde geven prijswinnende fotografen presentaties van hun werk.

Zilveren Camerawinnaar Jerry Lampen heeft met zijn foto van Irakese vluchtelingen ook de publieksprijs 2003 gewonnen. Evenals de vakjury kozen de bezoekers van de website van de Zilveren Camera voor deze foto. Dat is zaterdag 20 maart bekend gemaakt tijdens de officiële prijsuitreiking. Op de foto zien we een Irakees meisje met haar jongere zusje. Ze wachten op hun moeder voordat ze met zijn drieën de door Amerikaanse en Engelse troepen omsingelde stad Basra zullen verlaten.

Als Koningin Juliana op bezoek ging waar dan ook, wilde ze in alle rust met de mensen kunnen praten. Onbespied en ongehoord. De Rijksvoorlichtingsdienst zat er zoals altijd, als een buffer tussen. Wijlen Willem van den Berge, hoofd pers en publiciteit tot 1981, kon ervan meepraten. Hij moest redden wat er te redden viel toen fotografen haar te dicht naderden en ze geen toestemming meer gaf voor foto's: „Nee, mijnheer Van den Berge, ze hebben het niet verdiend.” Een andere keer nam ze, tijdens een opening, gewoon letterlijk de benen. De plaat van de vluchtende Juliana haalde alle kranten.

De weerzin zou nimmer afnemen. Vaak hield ze een hand voor haar ogen, waarbij ze tegen de flitsende fotografen zei: "U heeft geen idee hoeveel pijn u mij doet." Op de 85ste verjaardag van prins Bernhard, toen alles wat veteraan en pers was zich in de tuin van Soestdijk verzameld had, werd de toen 87-jarige er knettergek van. Al dat geknip, al dat geflits. Een oorlogsveteraan hield gedienstig het bord met de naam van zijn regiment tussen beide partijen. Wat later werd het haar echt te gortig en liep ze woedend op ze af. Daarmee maakte ze een veteraan op een trapje (om beter te kunnen fotograferen) zo aan het schrikken, dat hij achterover viel.

Bron: De Gelderlander.

FIGHT FOR BAGHDAD

Fight for Baghdad is een waarheidsgetrouw en boeiend verslag van de operatie om Irak binnen te vallen en Bagdad in te nemen. De serie toont een oorlog die heel anders was dan het verhaal dat we tot dusver kenden. De strijd om Bagdad werd afgeschilderd als een snelle en relatief eenvoudige operatie. Het geijkte verhaal is dat de overweldigende superioriteit van de landtroepen van de coalitie en hun volledige beheersing van het luchtruim de infanterie in staat stelde om snel door te stoten naar de hoofdstad, met minimale verliezen. Maar deze film laat zien dat de strijd om Bagdad in werkelijkheid een keiharde landstrijd was met bloedige man-tegen-mangevechten en een aantal heftige confrontaties waarbij de Iraakse troepen flinke tegenstand boden. Achteraf gezien was de vastbeslotenheid waarmee de Irakezen tegenstand boden tegen de invasie een voorbode van de lange guerrillaoorlog waarmee de coalitietroepen zich nu geconfronteerd zien.

Zondag 21 maart van 21.00 tot 23.00 op Discovery Channel.

foto Hussein Malla

De 9-jarige Ibtihal Jassem poseert in de armen van haar oom voor fotograaf Nabil El Jourana. De doof en blind geboren Jassem verloor 2 dagen na het begin van de Irak-oorlog niet alleen haar rechterbeen maar ook al haar 7 gezinsleden, bij een bombardement op Basra. Nadat ze was gered door haar oom wordt ze verzorgd door haar grootouders. Nabil El Jourana fotografeerde haar ook een jaar geleden, toen zij gevonden werd in haar gebombardeerde huis. (zie foto onder)


foto Nabil El Jourana